Τρόποι αντιμετώπισης των ατυχημάτων

   Τα παιδικά ατυχήματα αποτελούν παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Σχολικά ατυχήματα χαρακτηρίζονται τα ατυχήματα που συμβαίνουν κατά τη μετάβαση, παραμονή και αναχώρηση των μαθητών από το σχολείο. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην ανωριμότητα, στην αυξημένη περιέργεια, στην κακή αντίληψη του κινδύνου, στην απροσεξία και περιφρόνηση των συμβουλών των μεγάλων. Το προαύλιο του σχολείου θεωρείται ο πλέον επικίνδυνος χώρος και ακολουθούν οι αίθουσες. Τα σοβαρότερα σχολικά ατυχήματα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του διαλείμματος και την πρακτική σε εργαστήρια και σε χώρους άθλησης. Άλλες αιτίες είναι τα χτυπήματα από άλλα παιδιά ή κατά τη μετάβαση ή αποχώρηση από το σχολείο, μπορεί να προκληθούν τροχαία ατυχήματα.

Απαραίτητα μέτρα

Για την πρόληψη των σχολικών ατυχημάτων προτείνονται τα εξής μέτρα:

1. Ο χώρος του σχολείου να είναι κατάλληλα σχεδιασμένος ώστε να παρέχει ασφάλεια στους μαθητές. Πιο συγκεκριμένα, να τοποθετούνται κιγκλιδώματα σε επικίνδυνα σημεία, για να αποτρέπονται οι πτώσεις, να αποφεύγονται πατώματα γυαλιστερά και επιφάνειες από υλικό που η επαφή τους με το παιδί μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς, οι σκάλες να μην έχουν κουπαστές που μπορούν εύκολα να γίνουν τσουλήθρες.
2. Να τοποθετούνται μπάρες στα πεζοδρόμια.
3. Να ελέγχονται συχνά οι χώροι άθλησης, τα εργαστήρια, το προαύλιο για επικίνδυνα αντικείμενα και ο υπόλοιπος εξοπλισμός (θρανία, καρέκλες) για τυχόν φθορές που μπορούν να αποτελέσουν αιτία ατυχημάτων.
4. Να εξασφαλίζεται ασφαλής πρόσβαση και αποχώρηση των μαθητών από το σχολείο.
5. Να εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία ο θεσμός του σχολικού τροχονόμου.
6. Οι μαθητές που κινούνται με σχολικό λεωφορείο να φορούν ζώνες ασφαλείας.
7. Οι μαθητές ως πεζοί να βαδίζουν πάντα στο πεζοδρόμιο και, αν αυτό δεν είναι εφικτό, να προτιμούν την αριστερή πλευρά του δρόμου για να ελέγχουν την κίνηση. Επίσης να κάνουν πάντοτε χρήση των διαβάσεων, να γνωρίζουν και να τηρούν τη σηματοδότηση των δρόμων.
8. Να γίνεται συχνός έλεγχος της σωστής λειτουργίας των εγκαταστάσεων του σχολείου (πυροσβεστήρες, συστήματα ανίχνευσης καπνού, οδοί διαφυγής) καθώς και έλεγχος των σχολικών λεωφορείων.
9. Να λειτουργεί οργανωμένος σταθμός Α’ βοηθειών με παρουσία έμπειρης νοσηλεύτριας σε κάθε σχολείο.
10. Να εφαρμόζεται πρόγραμμα εκπαίδευσης και να γίνεται επαρκής επιτήρηση των μαθητών κατά την παραμονή τους στο σχολείο.

   Η πρόληψη των παιδικών ατυχημάτων στο σχολείο αποτελεί καθήκον όλων όσοι εργάζονται (διδακτικό και λοιπό προσωπικό) στο χώρο του σχολείου, γιατί ισχύει κι εδώ το ρητό «καλύτερα να προλαβαίνεις παρά να θεραπεύεις».

 

Μιγγένα Μπουλάτσι (Α' ΓΕΛ)